Kahvalti soframiz

Sormayin benden mutlu kimse yok. Amerika´dan kizim gelmis , torunum gelmis, damadim gelmis. Bir pazar sabahi kahvaltiyi hazirladim, baktim benim mutlulugum yarim, hemen telefona sarildim, oglumla gelinimi de cagirdim, allahtan evleri cok yakin. Oglum mis gibi sicak ,citir citir simitleri almis, yemede yaninda yat. Hemen kahvaltiya oturduk. Sanmayin ki sucuklu yumurta yok, onlarda mutfakta pisiyor tabii. Bunun yaninda aksamdan programladigim cevizli ekmeklerim de hazir. Alara´da mama sandalyesine oturdu. Degmeyin benim keyfime...
Anneler her zaman cocuklarini yaninda ister, bundan mutluluk duyar. Ama her an yaninda tutmak, soyle dursun ayni sehirde ve ayni ulkede tutmak mumkun degil. Ben bunlari soyluyorum ama yurt disinda okumalarina karsi degilim, vizyonlarini gelistirmelerine, yeni kulturler tanimalarini da engel olmam. Engel olmadimda.
Biz uzulsekde, hasret cekseksekde onlarin hayatina karismamaliyiz. Bu konuda cocuklara destek olmaliyiz.
Ben onlari cok seviyorum....